قهرمانی به سبک سامورایی
دانشنامه تخصصی و پایگاه خبری موج شهر؛ به گزارش دفتر تسهیل گری شهید معقول و امیرآباد به گفتگو با سیدمجید حسینی که در رشته جودو مدال کشوری کسب کرده است با عنوان قهرمانی به سبک سامورایی پرداخت.
ایشان متولد 1369 است و ساکن محله امیرآباد و امروز مردی 33 ساله است که روی در و دیوار منزلش چندین مدال و قاب از پیروزی هایش در رشته ورزشی جودو نصب شده است. از کودکی پای ثابت ورزشی بوده است که کمتر جوانی امروز به سمت آن می رود، ورزشی که سرآمد خراسان بزرگ بوده، کشتی با چوخه که از جمله ورزش های اصیل خراسانی هاست و بعدها وارد رشته جودو می شود و چون این دو رشته به یکدیگر نزدیک بوده خیلی زود چم و خم آن را یاد می گیرد و مدال قهرمانی های استانی و کشوری را درو می کند. سیدمجید حسینی این روزها در کسوت مربیگری هر دو رشته فعال است و از سختی ها و شیرینی های این ورزش در عمرش برایمان می گوید.
نقطه شروع کشتی با چوخه
از 6سالگی وارد عرصه ورزشی شدم. مشوق اصلی این کار پدرم بود که خودش اهل ورزش است و کشتی را خوب بلد بود. غیر از پدرم نیز عمویم هم ورزشکار است. علاقه به ورزش یک فرهنگ خانوادگی برای ما بود. در خانواده ما ورزش بصورت ارثی بود. یکی از این افراد عموی مادرم بود که کشتی گیر چوخه و جزو پهلوان های بزرگ این رشته شناخته می شد. پدرم نیز پیشکسوت ورزش کشتی با چوخه است. بهترین حامی من در ادامه دادن این رشته های ورزشی پدرم بود. هر فنی که در این رشته بود از او در منزل یاد گرفتم و می توانم بگویم آن را از پدرم به ارث بردم. تا 13سالگی هیچ کلاسی نرفتم و تمام مهارت ها و فنون کشتی با چوخه را از پدرم آموختم. هر روز 2ساعت تمرین می کردیم.
ورزش اصیل خراسان
کشتی با چوخه یکی از ورزش های اصیل خراسانی هاست که به واسطه این ورزش در ایران و جهان شناخته شده است. سال81 وقتی 13ساله بودم وارد رشته جودو با مربیگری خسرو حیدری قهرمان ای رشته شدم. رشته کشتی با چوخه از جهت تکنیک خیلی به جودو نزدیک است به همین دلیل بیشتر خراسانی هایی که چوخه کار بودند و بعد وارد رشته جودو شدند خیلی زود در این رشته پیشرفت کردند. قبل از اینکه وارد باشگاه شوم فقط با پدرم تمرین می کردم و هیچ آشنایی با قوانین آن نداشتم اما به تکنیک ها مسلط بودم؛ حتی غلت زدن و افتادن را هم بلد نبودم ولی به سرعت همه مراحل را طی دو سال گذراندم و رنگ کمربندهایم خیلی زود عوض شد و از سفید خودم را رساندم به دان یک مشکی. من سفید بودم ولی در حد یک کمربند قهوه ای تکنیکی کار می کردم.
ورود رسمی و نیمه کاره به مسابقات جودو
از سال 83 رسما وارد مسابقات جودو شدم اما سه مسابقه اول استانی را بدلیل خام بودن و استرس زیاد از دست دادم و باختم. آن زمان جودو ورزش تازه نفس ولی یکه تاز در استان بود و مقام آوران این رشته قدرت اول در ایران بودند، مثل جویبار امروز که مهد رشته کشتی است. جودوی خراسان و مشهد قدرت اول تیم ملی بود یعنی تمام وزن های سبک و سنگین خراسانی بودند. بالاخره قرعه به نام من افتاد و سال 85 برای مسابقات کشوری حضور یافتم. با 3 شرکت کننده ثابت تیم ملی نوجوانان در وزن 60کیلوگرم به رقابت پرداختیم و در نهایت توانستم انتخاب شوم اما همان سال به دلیل حادثه ای که برایم پیش آمد و در یکی از مسابقات استخوان ترقوه ام شکست و مسابقات آبان ماه 1385 را از دست دادم.
طعم اولین پیروزی قهرمانی به سبک سامورایی
یک ماه بعد مسابقات انتخابی کشوری تیم ملی جوانان بود و از من دعوت کردند برای شرکت در اردوی تیم ملی به تهران بروم. آن زمان من دوم دبیرستان بودم و درس میخواندم در حالیکه هنوز از شکستن استخوان ترقوه رنج می کشیدم و کامل بهبود نیافته بود. یک ماهی طول کشید تا حال جسمی ام بهتر شود. استخوان ترقوه به قدری سخت شکسته بود که نه میتوانستم عمل جراحی انجام بدهم و نه می توانستم گچ بگیرم. به هر سختی ای بود دردهایم را تحمل کردم و در تمرینات تیم ملی حاضر شدم. سال 85 با وزن 66کیلو گرم با آقای زنده یاد صفایی مسابقه دادم و برنده شدم و طعم اولین پیروزی ملی را آنجا حس کردم. بعد از آن نیز در سال های 1386، 87 و 88 قبل از اینکه به سربازی بروم مقام های قهرمانی استانی و کشوری را کسب کردم. در استان بیشتر با قوچان، تربت جام و چناران و همچنین با تمام شهرهای مطرح کشور مسابقه داشتم. با تیم ملی عراق و پاکستان هم به زمین مسابقه رفتم و در نهایت 2مدال کشوری و 5 مدال استانی را از آن خود کردم.
مربیگری در سربازی
سال 87 که سال آخر مدرسه را می گذراندم خودم را برای رفتن به سربازی آماده می کردم. دفترچه را همان سال پست کردم و سال 88 انتخاب شدم برای خدمت سربازی. در دو ماه آموزشیم به دلیل اینکه در مسابقات مدال کسب کرده بودم به عنوان سرباز قهرمان و مربی جودو در مرکز آموزشی 04بیرجند انتخاب شدم. وقتی رفتم سربازی و مربی جودو شدم، مسابقات انتخابی دادم و از 60 تا 120کیلوگرم حریف های مقابل من بودند و باید به آنها ثابت میکردم جودو کارم و دست آخر پیروز شدم. حدود یک ماه مربی بودم و با تعدادی از سربازان علاقمند تمرین کردم و خودم همزمان نیروی آموزش بودم. باید 25نفر را برای لیست نهایی انتخاب می کردم که ازاین 25 نفر وزن های 50، 55، 60، 73 ،81، 90، 100کیلوگرم و به اضافه (یعنی 102کیلو هم که باشی باید با سنگین وزن ها مبارزه کنی )را به من سپرده بودند و در نهایت 9نفر از بین این افراد را برای مسابقات در مرکز آموزشی توپخانه اصفهان انتخاب کردم.
جودو برای همه (قهرمانی به سبک سامورایی)
رشته ورزشی جودو برای همه افراد جامعه اعم از آقایان و بانوان در هر رده سنی مناسب است. چرا که یک ورزش همگانی محسوب می شود و حرکتهایی که مربی در این رشته آموزش می دهد با کمی ملاحظات در فیزیوتراپی تمرین داده می شود و مشابه آن است. تکنیک های این ورزش برای جلوگیری از دیسک کمر، شانه درد و آسیب لگن بسیار موثر است و تمام حرکت های ورزشی و طبی در نرمش هایی که مربی آموزش می دهد را شامل می شود. در کلاسهای مربیگیری سی پی آر، آتل بستن ،گچ گرفتن و بسیاری نکات دیگر نیز به مربی آموزش داده می شود. همچنین علاقه ام به ورزش کشتی با چوخه همچنان ادامه دارد و تمرینات این رشته به صورت هفته ای در مشهد برگزار می شود و وزن کشی هم ندارد. تنها گود فعال در مشهد بنام گود کشتی شهید بابا نظر در پارک شهید مفتح است و هر هفته جمعه ها به همراه شاگردان و دوستانم در این گود حضور داریم.
ایجاد باشگاه های مناسب و ارزان ورزشی در حاشیه شهر
اگر فضای ورزشی و فرهنگی در مناطق حاشیه شهر مثل محلات امیرآباد، کشاورز، شهید معقول و دیگر محله های حاشیه شهر بیشتر باشد مطمئن باشید قهرمانان بیشتری از این محلات و شهر مشهد ظهور پیدا خواهند کرد. مسابقات حرفه ای در رشته های رزمی جودو و کشتی با چوخه کار سختی است و بیشتر بچه هایی که در این رشته فعالیت می کنند از حاشیه شهر مشهد هستند. درخواست من از مسئولین این است که بیشتر به این مناطق بها بدهند و فضای ورزشی مناسب برای این رشته ها ایجاد کنند. اعتیاد و برخی آسیب های اجتماعی در محلات حاشیه شهر را می توان با ورزش کم رنگ کرد و این موضوع نیاز به حمایت مسئولان و ورزش دوستان دارد. اگر باشگاه های بیشتر، با تجهیزات مناسب و دسترسی راحت در مناطق حاشیه شهر داشته باشیم برای رده های سنی مختلف انگیزه ایجاد می‌شود و اگر جوانان به سمت ورزش سالم بیایند به همان میزان آسیب های اجتماعی کمتر خواهد شد.
ثبت دیدگاه